Aduh

Een nieuw verslag heeft even op zich laten wachten want oom kan tante intussen uittekenen als: Vrouw op pot! Kassiang. Als je aan de race bent drink en verlies je liters vocht en voel je geen enkele andere aandrang dan op de korte afstand een nieuw looprecord te vestigen. Met de doping die we bij ons hebben is alles weer onder controle.

Oom breekt ook alle records maar dan met makan.... Hij uit nu de grootste uitvlucht die je je maar kan bedenken: "Wat moet je anders, er is hier geen MacDonald"! Alsof hij daar in Nederland naar binnen gaat.

Van de week ging hij alleen eten en zat ik thuis aan de soep van Sonja (terwijl er zuurkool met een bal gehakt op haar menu stond hahaha), een pot thee en een fles water met de wc in de buurt....op het terras te genieten van de heerlijk geurende bloemen van de Acacia's die hier in een veelvoud groeien. Valt er ineens met een klap 'iets' vlak voor mijn voeten naar beneden en sta meteen op mijn stoel. Er is een monster aan komen waaien ter grootte van 8 à 10 cm. gepantserd en met grote doorzichtige vleugels. Hij ligt op zijn rug en te dichtbij dus waag ik het om van mijn stoel af te stappen en binnen de levensgrote flipflop van Hans te halen waarmee ik het beest een eind van mij af schuif. Begint dat ding ineens te brommen en te ratelen en ligt vervolgens weer stil. Ik kijk verlangend uit naar mijn prins en houd intussen mijn voet op de flipflop gereed om het monster bij de geringste aanval in de kiem te smoren. Bij thuiskomst is Hans in verrukking en zet het beest gevangen in zijn zeepdoos die hij gevuld heeft met water, de dierenvriend! Hij dacht waarschijnlijk dat het monster ook aan de race was.
De volgende dag maakt hij een fotoreportage van het monster waarmee hij bij National Geographic een fortuin kan verdienen.

Ons looptempo buiten ons onderkomen hebben we inmiddels aangepast aan het dagelijkse leven van de mensen om ons heen. Tempo Duluh plan-plan dus. We hebben het gisteren gewaagd om ons per taxi naar ons doel te laten rijden en terug met onderbreking van de luch te lopen met de snelheid van een zieke schildpad. Dat helpt wel bij het in stand houden van de vochthuishouding als je tenminste je fles water met ORS in de aanslag houdt.

Aan de overkant van de straat is een winkeltje waar je chips, drinkyoghurt, lekkere cakejes, kretekjes enz. kan kopen. Het hoort bij een keten en heet: circle K. We hebben de naam omgedoopt in Poolcircle KOUD. Als je er binnenstapt heb je het gevoel in een iglo te komen. De airco staat op een gevoelstemperatuur van -10 graden (met een buitentemperatuur van ver boven de 30.) De boodschappen die we nodig hebben leren we samen met de route door de winkel van te voren uit ons hoofd en sjezen er dan hopend op een nieuw wereldrecord doorheen. Als je pech hebt staat er een klant die treuzelt bij de kassa en moet je nog een rondje door de zaak om niet onderkoelt te raken. We denken er nu over om eerst te tossen en de gelukkige die buiten mag blijven staan rolt dan al vast de aluminiumfolie af om je te beschermen als de ongelukkige de winkel verlaat.

Intussen genieten we weer van de verse Rambutan, Salak, Mangistan, watermeloen en ga zo maar door en natuurlijk de overheerlijke nasi goreng met een gebakken ei.