Cats on a hot tin roof
Door: Angelique
Blijf op de hoogte en volg Angelique
03 Maart 2014 | Indonesië, Ubud
Na een heerlijke douche zit ik op bed mijn e-mails te checken als ik een geluid hoor dat ik niet eerder hier heb gehoord. Gekrabbel en gepiep(?) Het geluid komt uit de hoek van de kamer en ik begin na het aanhoudend en aanzwellende geluid mijn tenen te krommen want ik krijg het vermoeden dat er een of ander ‘beest’ in de kledingkast is gekropen. Hans staat zich net te poedelen en ik wacht tot hij klaar is. Bij binnenkomst vertel ik hem mijn vermoeden en hij sluipt als een echte jager richting hoek van de kamer om te kijken wat er in de kast is gekropen. Wij zijn er na samen te luisteren naar het geluid inmiddels van overtuigt dat er een kat in de kast moet zitten die opeens een heleboel kabaal maakt dat Hans ertoe drijft mijn arm vast te pakken! Wij zijn er allebei niet happig op om een kast open te maken waarin een kat opgesloten zit. In de bescheiden van ons onderkomen staat dat we de receptie moeten bellen als we vreemde dieren aantreffen in en/of rondom ons appartement ‘with a view’. We bellen dus naar de receptie die 2 man sterk gekleed in traditionele sarong en udang op het hoofd en 1 security officer, op ons afstuurt om het gevaar te bezweren… Bewapend met een grote schijnwerper en een mengeling van lef en angst op de gezichten schuiven ze de kast naar voren waar niets achter blijkt te zitten en speuren ze met onze toestemming daarna zonder resultaat tussen onze kleding, schoenen en souvenirs. Ik wil niet eerder gaan slapen voordat die kat getraceerd is en wijs naar het plafond, dat als enige speurplaats overblijft. De heren zijn het met mij eens maar zeggen morgen wanneer het licht is terug te komen. Ze zeggen het niet hardop maar kennelijk durven ze in het donker niet door een uitgespaarde klep in het plafond op de vliering te kruipen. Wie had nou toch kunnen denken dat 3 volwassen kerels bang zouden zijn voor een nachtelijke POES………! ’s Nachts doen we geen oog dicht van de herrie, er wordt overduidelijk een feestje gevierd waar wij niet echt blij van worden. Met grote wallen onder onze ogen staan we de volgende ochtend opnieuw bij de receptie om te klagen over onze illegale bovenburen en er wordt beloofd dat eraan gewerkt gaat worden. Na ons ontbijt zien we een van de heren van de vorige avond met een plastic zak lopen. We lopen erop af en tot onze stomme verbazing zien we 3 kittens in de zak zitten. Ze kunnen hun oogjes nauwelijks openen van de pus en zijn te zwak en te moe van het feesten om nog maar 1 miauw te geven. Moeder was niet thuis op het tijdstip van uithuisplaatsing en daar was ik wel een beetje ongerust op. Dat bleek niet ongegrond… Dezelfde avond begon het gelazer weer en de volgende nacht weer en weer, maar gelukkig nu even niet meer…. De bewaking van het park krijgt de moeder niet te pakken en wij zitten er dus mee. Om haar mond te snoeren staat Hans nu regelmatig op een stoel met een grote handdoek in zijn handen tegen het plafond te slaan. De knallen zijn bedoeld om de kat aan het schrikken te maken zodat ze haar hielen een keer licht. Het resultaat is een nieuw craquelé systeemplafond.
-
03 Maart 2014 - 08:22
Josja:
Aah wat zielig! En vervelend voor jullie nachtrust! Hopelijk sluit mama zich snel aan bij haar koters... -
03 Maart 2014 - 09:24
Jim:
Ik ben bang dat de koters naar de eeuwige rijstvelden zijn verbannen...
-
03 Maart 2014 - 13:48
Henk:
Ik wist dat H@ns een schijtebroek was. -
03 Maart 2014 - 14:27
Wvdm:
Wat een schatjes,ondanks dat toch wel lastig,ik heb ze dan toch maar liever in de tuin,groetjes Wil
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
