Ditjes en Datjes

Een schoolplein met kinderen klinkt overal in de wereld hetzelfde, pestlawaai! Nieuwsgierig, zeg maar brutaal, als we zijn gingen we op het geluid af. Kinderen in uniform in verschillende kelassen die bezig waren met het opzeggen van rijtjes, een juffrouw achter een tafeltje vooraan in een vrij donkere kelas, kinderen die vermanend werden toegesproken en kinderen die lol met elkaar maakten tijdens de les. Verschillende kinderen hadden corvee (waar heb ik dat meer gehoord) aanvegen van het plein, legen van (gescheiden) vuil uit vuilnisbakken enz. We hoorden muziek en aan de andere kant van het plein zagen we een danseresje van ongeveer 8 jaar in de deuropening van een lokaal. Wij er op af. Er stonden 4 meisjes van dezelfde leeftijd op een soort podium met daarvoor een lerares. Ze wenkte ons om binnen te komen en we maakten een praatje met haar. Ze was zelf ook danseres in een dansgroep die regelmatig voor publiek optreedt. Ze vertelde dat verschillende leerlingen vanaf ongeveer 7/8 jaar 3 x per week 2 uur dansles krijgen. Dit waren de meisjes, de jongens zaten nog achterin het lokaal te klieren tot zij aan de beurt waren. De meisjes hielden tijdens het dansen een klein 'pannetje' in hun handen de jongens een 'speer'. Het verschil in talent was zo jong al duidelijk te zien. Was leuk om een keer mee te maken. We hebben vriendelijk bedankt voor de ervaring en hebben natuurlijk iedereen veel succes gewenst.

Buiten aangekomen stond een ijsverkoper. Hij verkocht ijs vanaf een stellage op zijn fiets van ver voor de oorlog met een lamp erop waar waarschijnlijk nog karbiet in ging... Een moeder kocht ijs voor haar zoontje. Een bolletje ijs tussen een dubbel gevouwen boterham. Dat is smullen!!!!! Een hoorntje was waarschijnlijk te duur.

Ook de soepverkopers venten vanuit hun stellage achterop de fiets. Je krijgt het in een kom en hij blijft er zelf bij zitten om te wachten tot je het op hebt. Hij kent zijn hygiëne. Hij 'reinigt' de lege kom vervolgens met een natte dweil waarmee hij waarschijnljk ook zijn fiets schoonmaakt. Wij kijken alleen en gruwelen van wat we zien. 1 ding heeft de soepverkoper in zijn voordeel, de kali stroomt altijd door om zijn dweil te reinigen. Whuhhhhhhhhhhhhh!

(Hans wijst me net op een vlinder die 'op een blad zit'! Hoe bedoel je, welk blad, overal waar je kijkt zie je bladeren!)Hahahaha.

Over de kali gesproken. Als je in een klein straatje, dat vanaf Jalan Raya naar beneden loopt, kom je uiteindelijk bij de kali uit. Voor je er bent kom je eerst langs de lokale benzinepomp. Ze verkopen daar benzine in flessen van ongeveer 1 liter voor €0,15, afgedopt met een doekje. Het deed nog het meeste denken aan een molotovcocktail.Je hoeft er alleen nog maar de fik erin te stekent De flessen (ongeveer 10 stuks) staan voor op het platje in de zon op een rekje. En iedereen loopt er gewoon met brandende sigaretten langs. Maar snel doorgelopen.
Ook kwamen we de plaatselijke warung tegen en een dorpswinkel waar de lokale bevolking van alles koopt.
Bij de vrij sterk stromende kali aangekomen stond je meteen in een adembenemend stuk jungle en tot aan je knieën in het plaatselijke vuil. Gatverdamme, na de foto's, gauw weer weg.

Ondanks dat er hier een afdeling van de dierenbescherming zetelt (en dan ook nog specifiek voor honden) lopen ze hier toch in vrij grote getale los rond en hebben 1 voor allemaal schurft (denken we.) Ze krabben en bijten zichzelf of het een lieve lust is. We lopen er met een grote boog omheen. Dat doet de plaatselijke bevolking trouwens ook.
De honden zijn door het verkeer wel goed geconditioneerd want als je ze voorbij rijdt en een geluidsignaal geeft blijft de hond aan de linkerkant van de weg lopen.

Als we aan en kleine lunch bezig zijn loopt een oud vrouwtje met een grote plastic zak in haar hand voorbij waarin ze allerlei afval als blikjes en plastic verzamelt. Op haar hoofd had ze haar verkoopwaar staan. We wilden geen mes (of wat het dan ook was) maar wel een praatje. Ze vroeg om het lege blikje coke dat bij ons op tafel stond. Als de mensen dat inleveren krijgen ze een klein bedragje voor de moeite. Ze zei het woord: 'contact' en wees met hand tussen ons en haar zelf. Toen ze verder liep bedankte, lachte en zwaaide ze naar ons. Leuk!

www.angeliquevaniperen.nl