Tante komt aan

2/3 februari
Strontverkouden en met een straattemperatuur van -10 gradenC is tante op donderdag uit Amsterdam vertrokken naar Indonesië. Voor ze weg ging werd er steeds meer kleding aangetrokken om d ekou in Nederland te trotseren, gelukkig konden deze tijdens de reis laag voor worden afgepeld. O, what a night, snotterend heeft ze die op de schouder van oom doorgebracht.Op Bali aangekomen was de taxiservice van ons verblijf niet op komen dagen dus na oproepen via de intercom en een uur later maar per taxi naar het adres gereden. Daar kreeg tante behalve smoesjes wel haar geld terug die ze voor de taxirit had uitgegeven.Na bijna 24 uur reizen konden we ook nog niet op de bestelde kamer maar tante wilde alleen nog maar slapen dus hebben we de eerste beste kamer maar aanvaard.

4 februari
Met enigszins last van een jetlag zat tante na een paar uur slaap aan het ontbijt. Om te wennen aan 40 graden verschil zijn tante en oom het plaatsje eerst maar ingelopen en daar rondgekeken. Als snel snakten we naar water en eenlunch: gado-gado en nasi/saté. Tante was een paraplu vergeten en dat is dus knap stom. Met bakken kwam het de rest van de dag uit de hemel.

Op zondag 5 februari kwam de 1e kunstenaar al bij ons langs van wie we een kleine pentekening kochten. Zijn dochter! woont in Gouda (of het zijn smoesjes.)Gelopen richting Monkey Forest en verder de Jl Hanouman afgelopen met de vele artistieke winkeltjes enz. Bij een kleine Warung geluncht (soto ajam en bami.)

6 februari naar Museum Puri Lukisan geweest. Daar waren 2 kunstenaars bezig met het aanleveren van werk voor een expositie in het museum. We raakten aan de praat en werden ter plekke uitgenodigd om de opening op woensdag a.s. bij te wonen. Dus tante heeft maar ja gezegd. Met 1 van de kunstenaars, I MADE WIONYANA, is het contact wat geïntensiveerd.
Tante kijkt uit naar de opening. Intussen hebben we prachtige kunstwerken gezien in het museum, een echte aanrader voor iedeen die van Indonesische ART houdt.

's-Avonds, na het eten hoorden we muziek en een zangeres waarvan Angelique zei, die moet ik zien en horen. We liepen naar waar het geluid vandaan kwam en kwamen bij Laughing Budha, een Jazz café/restaurant. Daar speelden een band genaamd: Magic Mushrooms Blues Band waarvan de zangeres een strot had, werkelijk geweldig. Songs van Janis Joplin, The Who enz. kwamen weer tot leven. Haar stem kwam dicht bij die van Tina Turner maar dan rauwer. Helemaal geweldig! We hebben voor een plaatsje gevochten en een drankje besteld en tot 11 uur, het einde van de show, zitten swingen. Een Amerikaan uit Californië die ter plekke aanwezig was en kennelijk muzikant bracht ook nog 2 nummers ten gehore samen met de band. Iedereen ging uit zijn dak. Buiten stonden de ongelukkigen die niet naar binnen konden rijen dik.

7 februari
We werden vanochtend wakker van het rijke geluid van de vogels. Van 1 geluid moesten we erg lachen. Het was geen roepie-roepie of polafinario maar het leek op een deuntje dat een tuinman staat te fluiten, heel apart, het is niet te beschrijven maar wij moesten er erg om lachten.

Zodra je hier buiten je onderkomen komt begint het al: taxi, taxi sir, taxi, transport? Mannen roepen je aan met de vraag taxi? of houden een stuk karton omhoog met het woord taxi er op. Een taxi kan een auto zijn maar ook een brommer waar je achterop naar je bestemming gebracht wordt. Als je loopt gaat het aanroepen met het woord taxi de hele tijd door. Gekmakend. We schudden de hele dag nee met een big smile op ons gezicht en dat helpt want dan lachen ze terug. Taxi! Transport? Als je nee zegt vragen ze: may be tomorrow?

Tijdens een van onze wandelingen liepen we voorbij een oude kunstenaar die zittend op de grond bezig was met zijn kunstwerk. We mochten wel binnenkomen maar niet fotograferen, zijn potloden waren bijna op. Van I Made Wionyana hadden we het adres gekregen van een artshop waar we naar toe op weg waren. Daar hebben we wat potloden gekocht en op onze terugweg gingen we opnieuw bij hem langs en overhandigden hem de potloden. Hij was er erg blij mee, glinsteroogjes en natuurlijk mochten we toen foto's maken.

's-Avonds kwamen we in een restaurant terecht waarvan we eerst dachten: wat kan dat zijn? Je moest eerst door een soort corridor en kwam dan in het restaurant terecht dat uitkeek op verlichte rijstvelden. Het was werkelijk een sprookje om te zien en hebben volop genoten van het eten en het prachtige uitzicht.

Taxi?

8 februari
In het centrum van Ubud heb je tussen de winkels kleine openingen ter grootte van een deur met een paar treetjes er voor. Toen we langs liepen zagen we een jongen van ongeveer 8 à 10 jaar bezig met roosteren. We werden nieuwsgierig en liepen door de poort naar binnen. We kwamen op een binnenplaats met in het midden verhogingen waar 2 mannen op zaten. We vroegen of we even mochten rondkjken en dat was geen probleem. Het bleek een soort woongemeenschp te zijn want rondom de verhoging in het midden, waren andere verhogingen naast elkaar met daarop meubels en keukengerei en op de grond opgerolde tigasr of slaapkleedjes. Onze hofjes in Nederland zijn er het best mee te vergelijken maar dan smeriger en een puinhoop, je wil het niet weten. Toen even bij de jongen gaan kijken en aan zijn vader permissie gevraagd of we hem mochten fotograferen. Hij roosterde een kip met de kop en poten er nog aan tussen 2 roosters in op een van de smerigste pannen die we ooit in ons leven hebben gezien en smeerde de kip in met een mengsel van olie en zout. Het bleek een speciale dag te zijn. De kip was voor zijn zusje waarvoor vandaag in de tempel werd gebeden. We zijn maar weggegaan omdat we werden vergeven van de rook. Als we uitgenodigd waren hadden we, denken we, heel beleefd bedankt voor de kip!

Om half 7 was de opening van de expositie in het museum. Dus wij zijn er opgedoft naar toe gegaan. We werden door een traditioneel gekleedde Made ontvangen. Hij was erg blij dat we gekomen waren. We mochten drinken/water nemen en een schaaltje opscheppen met lekkers (katjang/nootjes en cakejes en koekjes.) Heel lief. We maakten kennis met zijn vrienden en daarna begon de officiële opening die wat lang duurde.Daarna mochten we naar binnen en zijn natuurlijk eerst naar de werken van onze nieuwe vriend gaan kijken. Wordt vervolgd.

Angelique
http:\\angeliquevaniperen.nl