FUCK!

Eergisterenavond zit er tijdens het kaarten op het terras onze huis - tokèh achter mij op de muur naar mijn achterhoofd te staren en Hans genoot zichtbaar! FUCK! Mij gaf het een onprettig gevoel maar ik bleef wel zitten. Toen we klaar waren en gingen verzitten bleek waar de tokèh echt naar zat te staren. Een mega tor die achter mijn stoel op zijn rug rond lag te tollen op de vloer, voor de hagedis een lekker hapje dus. We begrepen waar hij op uit was en gingen een stuk verder van hem vandaan zitten om te kijken of hij het lef had om op de vloer van het terras zijn hapje op te halen. Langzaam kwam hij naar beneden kruipen maar na een half uur hielden wij het voor gezien en de tokèh ook, hij durfde het met ons erbij niet aan. De volgende ochtend was de tor verdwenen.

Gisterenmiddag kwam Made op visite en bracht 3 grote kokosnoten mee. Het personeel van het restaurant kwam ze later netjes opdienen. Ze hadden er 2 open gesneden en aan de voorkant van ieder met aardbeien 2 grote ogen gemaakt waardoor ze op kikkers leken. LEUK. We wilden ’s middags gaan zwemmen in het zwembad maar het heeft de hele middag vreselijk geregend en het werd almaar koeler waardoor dat niet door kon gaan en ik natuurlijk weer een fikse verkoudheid heb opgelopen. Om 8 uur vertrok Made in de neerstortende regen op zijn brommer huiswaarts en had ik inmiddels pijn in mijn strot van het vele praten en de opkomende verkoudheid. We lagen helemaal kapot om 10 uur al in bed. FUCK!

Hans is inmiddels gelukkig opgeknapt.

Na het douchen vanmorgen pakte ik mijn toilettas voor het ochtendritueel en een dikke vette mega tor liep over mijn handen heen en vluchtte naar….? In tegenstelling tot eerdere berichtgeving gaf ik (toch) een gil en sprong ‘heel stoer’ op ons bed om het beest te ontlopen…(heldin!) Hans, mijn redder in nood, dirigeer ik om het beest zo snel mogelijk uit onze kamer te verwijderen want ik ga vanavond echt niet slapen zolang ik weet dat het beest in, onder of boven mijn bed ergens rondloopt en mijn nachtrust verstoort. In eerste instantie kan hij het beest niet vinden maar die loopt al ras gewoon brutaal over zijn handen heen naar een ander plekje waar hij niet gevonden wil worden. Hans kan hem niet in mijn toilettas vinden dus ik ga toch ook maar op jacht. En ja hoor, ik til mijn fles lenzenvloeistof omhoog en het ‘gevaar’ zie ik nu duidelijk zitten. Hans, mijn held, heeft met een handdoek de tor gevangen en met een zwieperd over de balustrade van het terras, het met de hand omgeploegde rijstveld in gekieperd waar een Indische vrouw op dat moment met haar blote voeten diep weggezakt in de modder, haar behoefte zit te doen… Ze hebben hier ook overal schijt aan, die boeren. FUCK en daarna opluchting! Jullie begrijpen dat wij ondanks de goede bemesting geen rijst aankopen van dit rijstveldje.

Ik heb zakdoeken nodig want met die 3 die Hans voor 3 maanden heeft meegenomen kan ik ondanks dat ze gewassen zijn niet meer met goed fatsoen mijn neus droog houden. Het water loopt eruit. We gaan dus op weg naar de supermarkt om zakdoeken, fruit, watjes en nagellak te kopen. Onderweg zitten er op een stoepje 3 Balinezen gespannen de krant te lezen. Ik vraag wat er voor groot nieuws in de krant staat en 1 van hen vertelt ons dat er 2 terroristen in Surabaya door de politie zijn opgepakt voordat zij een bom wilden plaatsen. Doet die politie in Indonesië ook nog iets nuttigs in plaats van mensen geld aftroggelen die op het bureau ‘snel’ hun motorrijbewijs willen halen (300.000 IRP) in plaats van ‘langzaam’ (een dag op je krent wachten voor 50.000 IRP.)

Na de inkopen zijn we op weg naar Pundi – Pundi, een restaurant met zicht op een lotusvijver. Ik loop voorop omdat je hier niet met goed fatsoen naast elkaar op de stoep kan lopen. Met een schok kom ik tot stilstand. FUCK! Vlak voor mijn voeten gaan 2 vette hagedissen (kennelijk een mannetje en een vrouwtje) ongegeneerd met elkaar van bil. (Blijkbaar heeft ook de dierenwereld overal schijt aan.) Hans knalt tegen mij aan en achter hem slaakt een Japanse toeriste een gil want ze denkt dat er een slang op de stoep ligt. Hans neemt foto’s, de Japanse wist niet hoe gauw ze aan de overkant moest komen en we wachten tot de 2 lovers ‘klaar’ zijn. Ze verdwijnen gezamenlijk de bosjes in en ik roep naar de Japanse aan de overkant dat ze nu gezellig een kretekje gaan roken. Ze moet er hartelijk om lachen.

De witte wijn is in Pundi – Pundi uitverkocht dus lurk ik maar een glas watermeloen juice naar binnen, is ook lekker.

Via Monkey Forrest Road willen we naar huis en ik draag mijn tasje met zakdoeken, watjes en nagellak al onder mijn arm. Maar dan doet er ter hoogte van de ingang van het apenbos een grote aap een greep naar de tas met fruit die Hans draagt. FUCK! Ik vlucht (wederom heldin) de eerste de beste winkel in die ik in mijn ooghoek ontwaar en schuil achter een rek met sarongs. Hans geeft een schreeuw en de hele Balinese vrouwengemeenschap gilt met hem mee om de aap naar de overkant te verdrijven. Hans krijgt van 1 van de winkeliersters een nieuwe (plastic) zak om zijn fruit in te vervoeren.

Terwijl Hans bij het kleine buurtwinkeltje in het tussenstraatje naar ons onderkomen een fles water koopt, ontwaar ik in mijn ooghoek iets wat niet ‘normaal’ is in dit straatje. Een mega vleermuis heeft zijn enorme ‘vleugels’ om een grote bloempot geslagen en hangt en plein public lekker te slapen. ”Hans, je moet foto’s maken” roep ik op gepaste afstand van de vleermuis om hem aan zijn taken te herinneren. FUCK, wat een groot dier! Met zijn enorme kop en kleine kraaloogjes blijkt hij iedereen gewoon in de gaten te houden. 2 roze gekleurde meisjes op de slippers van hun moeder komen luid giechelend aangelopen en ik fluister (heldin) dat ze wat zachter moeten doen anders wordt de vleermuis wakker. Ik wil het echt niet meemaken dat het dier door de spanning zonder aankondiging via mijn hoofd het luchtruim kiest. Fuck, fuck, fuck…!