Tante Sjaan

Naast ons onderkomen is de bouw gestart van wat waarschijnlijk een tempelcomplex(je) moet worden. De grond is uitgemeten, draden gespannen, sleuven met de hand uitgegraven, stenen gesjouwd en op hun plaats gelegd en met specie aan elkaar geklonken. Vele mensen hebben een krachtsinspanning geleverd voor een stevige ondergrond. Voordat er verder gewerkt kan worden moet de fundering van het bouwwerk eerst officieel ingewijd worden door een priester. Na een dag of 14 was het zover dat dit kon plaatsvinden. Een jonge in het wit geklede priester (uit de hoogste kaste) was opgetrommeld om de inzegening te verrichten. Eigenaren en genodigden hebben allemaal een eigen taak in deze ceremonie. De priester zat op een matje voor de fundering met een belletje in zijn hand en sprak verschillende gebeden uit en begeleide zich door het klingelen van de meegebrachte bel. Vrouwen hadden offermandjes gevuld met fruit, rijst, kip en bloemetjes. Gewijd water zat in kommetjes en in een soort Maggiflesje gebruikt als relikwie. We hadden al enige tijd een kuiken horen piepen maar konden hem niet traceren. Een ‘slachter’ met een flink mes tussen zijn sarong bracht helderheid. Hij was opgetrommeld om eerst wat kruiden te snijden en te mengen. Daarna werd de kop van het kuiken ‘liefdevol’ gescheiden van het rompje dat nog nafladderde. De vrouwen zongen, een man stookte een vuurtje en er vond een kleine processie plaats die 3 maal rondom het land van de eigenaar werd gelopen terwijl vrouwen de grond met het gewijde water besprenkelden. Een zwerfhond liep achter de processie aan in de hoop een stukje kip te bemachtigen. De hele ceremonie had iets weg van een rommelige bijeenkomst waarbij werd gelachen en door elkaar heen gepraat, gezongen en gegeten. Het resultaat was een zooitje dat achterbleef op de fundering met de bedoeling ingemetseld te worden. Doordat het hele gebeuren direct naast ons onderkomen plaatsvond konden we alles net als tante Sjaan in de Jordaan hangend uit het raam goed waarnemen.