Tante in de tropen: Het blijft een makke

Toen we hier, alweer bijna 3 weken geleden, aankwamen wilden we ook meteen gebruik maken van onze KLUIS. Dat had na gebruik van totaal 6 kluizen in Thailand en Singapore enige voeten in de aarde. We meenden het kluizensysteem intussen door te hebben maar zoals alles gaat ook op Bali alles op zijn Indisch. Voordat we uiteindelijk met vertrouwen onze documenten e.d. zonder angst ze voor altijd kwijt te zijn in de kluis legden waren alle lampjes op tilt en toeters en bellen lang en luidruchtig afgegaan. Als geluidsneuroot dacht ik dat ik gek werd van het lawaai dat die kluis voortbracht en iedere gladiool daarmee attent maakte dat er een kluis was in huisje 402 waarin iets zat dat kennelijk heel erg de moeite van een roofoverval waard was. Vanaf het begin slapen we dus netjes met de deur dicht en goed op slot om ons te behoeden tegen elke verdacht uitziende Balinees of buitenlander die vanaf dat moment op onze kostbaarheden aast.

We zaten gisterenavond na het avondeten nog even buiten een potje te kaarten (iets wat we thuis nooit doen) toen het licht zonder enige verklaring uitviel (dat doet het bij ons thuis zelfs niet als de bliksem inslaat) en wij geen hand meer voor ogen konden zien. De schijnwerpertjes lagen natuurlijk binnen en geen van tweeën had zin om over de halve meter hoge Balinese drempel in het donker op zijn bek te gaan (‘we hebben al zo geleden’) alleen omdat ze hier de elektriciteit niet op orde hebben. Gespuis sluipt en vliegt hier in en om het huis rond en ik voel ze in een opwelling van vrouwelijke angst langs mijn blote benen omhoog kruipen. Het is buiten aarde donker en we horen een sluipende tred… “De kluis”, fluister ik in het oor van Hans en het duurt even voor ik mij realiseer dat het de Balinese elektricien is die het probleem wederom voor een paar uur voor zich uitschuift. We werden in de donkerte ook verhinderd om elkaars kaarten in te zien. Hans stond op winst dus gelukkig duurde de duisternis voor hem niet al te lang zodat hij in zijn spelritme bleef en de partij netjes kon afmaken: op punten.

Na het potje kaarten gisterenavond stapte ik onder een douche die niet warm werd. De boiler die door butaangas wordt verwarmd gaf koud water en er moest dus eerst een nieuwe gastank aangesloten worden om vanochtend een warme douche te hebben. Een koude douche blijft ook in de tropen gewoon KOUD.

Als ik mijn haar wil föhnen moeten het licht, de airco, de fan, de computer en de koelkast uitgezet worden anders knallen alle stoppen door. Daarna niet vergeten om alles weer direct aan te zetten anders zit je met nog grotere problemen.
Tante in de tropen…, het blijft een makke.